Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

ΦΩΤΟ … Μοντάζ

Μια οικογενειακή φωτογραφία ...
Ο Μπαμπάς – η μαμά – το παιδί !!!

Κι όμως τι κρίμα …
η οικογένεια αυτή δεν υπήρξε ποτέ …
Ο άντρας στη φωτογραφία,
ο άνθρωπος που μού ‘δωσε τ’ όνομά του …
Ορφανός από πατέρα στα 13 του –
ορφανός κι από μάννα στα 16 του –
το μεγαλύτερο απ’ τα 6 αδέλφια,
Κυνηγημένος από μια αδυσώπητη μοίρα, «Δραπέτης» δύσκολων καιρών,

πρόσφυγας με τα ρούχα που φορούσε
πέρασε το στενό της Μυκάλης
απ’ τη Μ. Ασία στη Σάμο …
Δούλεψε σκληρά, έστησε τσαρδί,
γνώρισε και ζευγάρωσε με τη γυναίκα της ζωής του.
. . . « Τα μάτια της . . . - μού ‘λεγε - …
. . . απέραντοι καθρέφτες – ο κόσμος μου όλος μέσα τους …
. . . Τα μακριά της μαύρα τσακιστά μαλλιά
- καταρράχτες λυμένα στο μαξιλάρι …
. . . μ’ άρεσε να μένω ξάγρυπνος θωρώντας τα …
. . . σκάλες, στων εφτά ουρανών μ’ ανέβαζαν την ευτυχία ».


Μα άμα σε πάρει στο κατόπι το κακό, έλεος δεν έχει …
Την άρπαξε μέσα απ’ τα χέρια του, σαράντα ημερώ λεχώνα …
αυλαία μαύρη ακριβώς μπροστά στα μάτια του …
Εβδομήντα χρόνια ύστερα … γυναίκα άλλη δεν άγγιξε !!!
Η θλίψη . . . η πείνα . . . η απελπισία στην νιοστή …
Στο γόνα του στηρίχτηκε . . . και πάλι ορθός …
αυτή τη φορά δύναμη του ‘δωσαν δυο ματάκια αθώα …


Δούλεψε στα βυρσοδεψεία, μιά ώρα δρόμος με τα πόδια
δουλειά σκληρή ήλιο με ήλιο, για ένα κομάτι ψωμί
" Γέμιζα την τσέπη στραγάλια, φουσκώναν με το νερό,
ρήμαξα το στομάχι μου γιέ μου, χαΐρι δεν έβλεπα ..."

Κι άντε πάλι απ’ την αρχή, καινούργιος ξεριζωμός …
Άφησε το μωρό στην ανύπαντρη αδερφή του
και δρόμο . . . μετανάστης για το Αμέρικα . . .

Στην Πάτρα έμαθε πως δεν έμπαινες στο υπερωκεάνιο
αν δεν είχες πάνω σου τα λεφτά για εισιτήριο επιστροφής.
Άφησε σε ενεχυροδανειστήριο το δαχτυλίδι και τη βέρα
της γυναίκας του με τον όρο να τα πάρει πίσω στο γυρισμό . . .

Η οικογένεια στη φωτογραφία είναι . . . οπτική απάτη !!!
Του ‘στειλαν με γράμμα τη φωτογραφία της 2χρονης κόρης του . . .
Την άλλη την κράταγε μέσ’ την τσέπη του σακακιού – δίπλα στην καρδιά …


Δούλεψε στο Οχάϊο στις σιδηροτροχιές τραίνων
και στην Ινδιανάπολη στη χαλυβουργία . . .
Γύρισε πίσω – έχτισε σπίτι –πάντρεψε κόρη κι αδερφή.
Υπερπήδησε κι άλλα κύματα, πείνα – κατοχή – εμφύλιο . . .
Πάντοτε αξιοπρεπής, αγαπητός και σεβαστός στους κύκλους του.



Έφυγε στα 96 του ήρεμα, στητός κι αλύγιστος
όπως ο βράχος κόντρα στις καταιγίδες …

Το κοριτσάκι στην καρέκλα είναι η μητέρα μου . . .

Τον ευχαριστώ για την αγάπη του,
τις συμβουλές και τις εμπειρίες του,
για τις ατέλειωτες διηγήσεις στα γόνατά του
που έδιναν φτερά στη φαντασία μου,
για τα παιδικά του χρόνια στο
Γέροντα

τα παιχνίδια με τα τουρκόπουλα, τις ανασκαφές
στα χαλάσματα του μαντείου στο ναό του Απόλλωνα
και τις εμπειρίες απ’ τα μακρινά του ταξίδια …

43 σχόλια:

Side21 είπε...

Θεώρησα ύστατη
υποχρέωσή μου αυτή
την ανάρτηση στη μνήμη του ...
Σε λίγο με 2 ώρες ύπνο πετάω για Αθήνα
για το 1ο Πανγεροντιανό Συμπόσιο στην
Εστία Ν. Σμύρνης να συναντήσω πολλούς
φίλους "συγχωριανούς" πρόσφυγες 1ης, 2ης,
3ης και 4ης γενιάς από το Γέροντα Μ. Ασίας.

Το τραγούδι που ακούγεται είναι αφιέρωμα από
ένα Γεροντιανό 4ης γενιάς στον προπάππο του !!!

mamma είπε...

Τι υπέροχος άνθρωπος.
Σπανίζουν στις μέρες μας.
Τυχερός που τον έζησες.

Καλά να περάσετε στο Συμπόσιο :)

BUTTERFLY είπε...

Καταπληκτικη η ιστορια του παππου σου! Και η δυναμη και η αγαπη του! Σ' ευχαριστω για αυτη την ιστορια!

Alexandros είπε...

Υπέροχη ανάρτηση. Τι να λέμε τώρα...

KitsosMitsos είπε...

Πραγματικά είναι μια υπέροχη ανάρτηση. Όσο ζείτε και τον θυμάστε, θα ζει και αυτός!

Benikos place είπε...

¨Ενας άνθρωπος μια ιστορία μια ολόκληρης φυλής...θάθελα να τα πούμε από κόντα μια και οι δικοί μου παπούδες είναι απο το Κελεμπες και τα Ντομάτια.Μέχρι τότε αυτό για σένα: "H κραυγή δεν είναι δική σου.Δε μιλάς εσύ,μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου.Δεν πεθυμάς εσύ, πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου.Οι νεκροί δεν κείτουνται στο χώμα.γενήκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας...... "

Από την Ασκητική του Καζαντζάκη.

IZA είπε...

Υπέροχη η ανάρτησή σου. Μου θύμισε και μένα ιστορίες με τον παππού μου και τον προπάππου μου που πηγαινοέρχονταν απέναντι στη Μικρά Ασία. Το τραγούδι, κι αυτό υπέροχο.

Artanis είπε...

Υπέροχη ιστορία..Ήρωας ο άνθρωπος αυτός, πολυαγαπημένος παπούς για ΄σενα, δάσκαλος για τους υπόλοιπους...
Καλά να περάσεις, συγκινητική η ανάρτησή σου...
Φιλιά πολλά...

gskapetis είπε...

Συγκλονίστηκα ρε φίλε, τι ιστορία είν΄ αυτή; Βέβαια, δεν είναι η μόνη, πολλοί ήταν αυτής και επόμενων γενεών που πέρασαν από επαναλαμβανόμενες συμπληγάδες.

leondokardos είπε...

Προκαλεί συγκίνηση η ανάρτησή σου. Και συγχρόνως δείχνει τη ψυχική σου ευγένεια.

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΖΩΗ
ΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΕΥΓΕΝΗ ΜΕΤΑΛΑ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΜΗΝΜΕΣ

Ερατώ είπε...

Τι δύσκολες καταστάσεις πέρασαν αυτές οι γενιές...
Πόση ψυχική δύναμη είχε ο άνθρωπος αυτός για να ανταπεξέλθει σε όλα αυτά με την ανθρωπιά του αλώβητη...

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΩΜΑ είπε...

Συγχαρητήρια που ανέβασες μια τέτοια ανάρτηση! Ουσιαστική και με πολλά ηχηρά μηνύματα σε όλους μας!

Καλά να περάσεις στο Συμπόσιο που πας!

Πολλά φιλιά!

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

"Εβδομήντα χρόνια ύστερα … γυναίκα άλλη δεν άγγιξε !!! " : ειδικά αυτή η φράση με έκανε να ανατριχιάσω...! Τυχερός είσαι που έζησες πλάι σε τέτοιο Άνθρωπο!
Επίσης Χρόνια Πολλά & Καλά στη μανούλα τη δική σου αλλά & στις μανούλες όλου του κόσμου! Και σε όσες γυναίκες δεν είναι μάνες αλλά το πόθησαν! Μακάρι να μην πάψουν να το παλεύουν & να γίνει αληθινό το όνειρό τους!
Την Καλημέρα μου,
Μαρία

patsiouri είπε...

Εχω ανατριχιάσει.
Σπάνιοι άνθρωποι.
Σπάνια ανθρωπιά.
Ελπίζω όχι εντελώς πεπερασμένη.

Kaveiros είπε...

Ματωμένες ιστορίες....

demetrat είπε...

είναι φορές, που παρακαλάω, να ξυπνήσω ένα πρωί και να μην έχω μνήμες από τίποτα.
Το ξανασκέφτηκα και τώρα.
Με βαλάντωσες στο κλάμμα.
δ

island είπε...

Ιστορίες που γράφουν μέσα σου και δεν σβήνουν.

Καλησπέρα

dromaki είπε...

Τώρα καταλαβαίνω πως γνωρίζεις για το Νέο Γέροντα Καβάλας!
Κατανοώ απόλυτα όσα γράφεις μιας κι εγώ προέρχομαι από γονείς πρόσφυγες.
Κράτα την φλόγα φίλε μου,μην την αφήσεις να σβήσει.Οσο ανάβει θα θυμόμαστε σωστά.
Καλή σου ημέρα.

αμμοδύτης είπε...

Εντυπωσιακή και συγκινητική η αναδρομή. Τόσα χρόνια δίσεκτα...

akrat είπε...

καλημέρα φίλε μου
η ιστορία του παπού σου ιστορία της χώρας...
το μέλλον θα είναι δύσκολο ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ να τι πρέπει να κάνει κανείς..

σταγόνα είπε...

ουφ..
με συγκίνησε η εγγραφή σου..
οι εικόνες οι περιγραφές..
είσαι τυχερός που τον γνώρισες και έμαθες την ιστορία του..
καλά να περάσεις εκεί που θα πας.. και πάντα να αγρυπνάς:)

marianaonice είπε...

Aπίστευτη ιστορία!!
Τι μπορεί να κρύψει μία φωτογραφία ακόμη και φωτομοντάζ!!
Σκαλίζει μνήμες και ανακαλύπτει στιγμές διαμαντένιες!!

NdN είπε...

Καταπληκτική ιστορία. Ειλικρινά πολύ συγκινητική. Να ζήσετε να τον θυμάστε.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πωπω....τί έχασα τόσες μέρες
Και πόσο τις λατρεύω τέτοιες ιστορίες
Πολύ συγκινητική η ιστορία της αγάπης του για την καλή του και των δυσκολιών στη ζωή του
Να ζήσεις και να τον θυμάσαι!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

dyosmaraki είπε...

Μέσα από την ιστορία ενός ανθρώπου αφηγείσαι την ιστορία μιας γενιάς. Μιας γενιάς που βασανίστηκε, που έχησε δύσκολα χρόνια και όμως κατάφερε να επιβιώσει με στερήσεις αλλά με αξιοπρέπεια.
Νάσαι καλά να τον θυμάσαι και καλορίζικο το συμπόσιο

Unknown είπε...

Αγρυπνε μου τι ανθρωπος ,η ιστορια ολοκληρης της ανθρωποτητας, και τι γνωσεις και εμπειριες θα κουβαλουσε μεσα του, και τι ευτυχια να ζεις διπλα σ'ενα τετοιο ανθρωπο.Νασαι καλα και παντα να θυμασαι.

Μαριλένα είπε...

εξαιρετική ανάρτηση!
κι εξίσου εξαιρετικές φωτογραφιες!

η ζωή και πως τα φερνει, ε;
και πως τα φέρνει, οσο παλεύεις..

την καλησπερα μου!

ζαφορα είπε...

Το ποιο όμορφο σε αυτές
τις περιπτώσεις είναι,
να υπάρχει η συνέχεια
και μάλιστα μια συνέχεια όπως
είσαι ΕΣΥ και με όλες αυτές
τις ευαισθησίες
και τις ικανότητες .
Ποιο σπουδαίο ακόμα είναι,
ότι τους τιμάς και αισθάνεσαι, όπως και πρέπει,
να είσαι υπερήφανος
και αντάξιος τους.
Να είσαι καλά φίλε μου και να ζήσεις.

Φιλί γλυκό ζαφοροκεντημένο.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Έμεινα άναυδη απο αυτή την ιστορία..τελικά καλύτερος σεναριογράφος απο την ζωή δεν υπάρχει.Συγκινήθηκα πίστεψε με!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Εκείνοι να πεις ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Τι έχω πάθει Θεέ μου;
Ή "αδυνάτησα" εντελώς ή μου λαχε να πέσω πάνω σε "πολύ" ανθρώπους και η συγκίνηση γίνεται βροχή που δεν κρατιέται...
Καλό σου βράδυ φίλε μου. Νάσαι καλά
να φυλάς και να αφήσεις στα παιδιά σου τις τιμαλφή σου μνήμες.
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

koptoraptou είπε...

Υπέροχο κολάζ, φωτογραφιών και ιστοριών. Πολύ όμορφο. Καλά να περνάτε κυριακάτικα! Τα φιλιά μου!

tzonakos είπε...

Καταπληκτική ιστορία, ανθρωποι που έζησαν εδω πάνω σε αυτη τη γή με κακουχίες και δυσκολίες μεγάλες και δεν υπάρχουν πια παρα μόνο σε παλιές φωτογραφίες ....
Απο μικρός άκουγα τις ιστορίες του παππού για τον ξεριζωμό απ τη Μικρασία και εχει μείνει μέσα μου αυτο και συγκινούμαι κάθε φορά που μαθαίνω κάτι για πρόσφυγες και απογόνους τους.
Εξαιρετικό θέμα !

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Μου αρέσουν τέτοιες ιστορίες, όση γλυκιά μελαγχολία κι αν μου αφήνουν...
Καλό βραδάκι

phlou...flis είπε...

...στη μνήμη του, όπως και τόσον άλλων μυριάδων παππούδων

Ra Ma είπε...

Έφυγε όπως έζησε, βράχος.
Και αυτός ο βράχος βρίσκεται στα δικά σας 'θεμέλια' και αυτό είναι πολλή σημαντικό.

Sophia Kollia είπε...

Αυτοί είναι ήρωες! Να τα βλέπουμε εμείς που με το παραμικρό το βάζουμε στα πόδια!
Να ζήσεις να το θυμάσαι!
καλησπέρα

Ανώνυμος είπε...

Όπως έγραψα πρόσφατα κι εγώ, δεν νομίζω πως χάνονται οι άνθρωποι που αγαπάμε, όταν ξεκινούν για το Μεγάλο Ταξίδι. Τους κουβαλάμε πάντα μαζί μας κι όσο ζούμε τους θυμόμαστε.

Να ζήσεις να τον θυμάσαι λοιπόν.

evantik είπε...

φίλε μου καλώς σε βρήκα...δεν ξέρεις πόσο συγκινήθικα όταν διάβασα την ιστορία...που διηγώντας την να κλαίς...ωραίοι άνθρωποι...δύσκολα χρόνια...ξεριζομός...αναμνήσεις... θύμησες μιας άλλης εποχής...τότε που άνθρωποι πάλευαν για μια αγάπη για μια πατρίδα για ένα όνειρο...σήμερα?ευτηχός που αφήσαν πίσω τους ανθρώπους σαν εσένα να μας θυμήζουν την πραγματική αλήθεια της ζωής...να είσαι πάντα καλά!!!και να μας δίνεις τέτοιες εικόνες...

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Δεν είμαι της σιωπής....Την χρησιμοποιω ,σε προσωπικό επίπεδο, οταν μπαίνω στην επίθεση...
που σημαίνει ότι δεν την πάω. Κι ανησυχώ όταν κάποιος "φίλος" σωπαίνει. Και σύ σωπαίνεις στην σελίδα σου.Εκτός αν θέλεις να ξαποστάσεις λίγο από την "ξαγρύπνια"
Με την ευχή να είσαι καλά.
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Unknown είπε...

γεια σας. .ο προπαππος μου καταγοταν απο το κελεμπες . . .εχετε φωτογραφιες με οικογενιες απο το κελεμπες πριν απο το διωγμο του 1922. . .?