Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Κι όμως ριζώσαμε ...

Κοντά δυό χρόνια μετά απ’ το «1ο Πανγεροντιανό Συμπόσιο» που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στην Εστία Νέας Σμύρνης στην Αθήνα με σύνθημα «όλοι μαζί πάλι ...»

Γεροντιανοί 2ης , 3ης και 4ης γενιάς ξεκινήσαμε απ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα για τη νέα «Μητρόπολή μας» το Νέο Γέροντα της Καβάλας, όπου κατέφυγε η πλειονότητα των ξεριζωμένων της μεγάλης φυγής ...

Βρεθήκαμε λοιπόν εκεί το πιο πρόσφορο μεταφορικό μέσο άτομα κάθε ηλικίας, απ’ τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τη Ρόδο, την Κρήτη, την Κω, τη Λέρο, τη Σάμο, τη Νάξο, την Πάρο κ.α. ...

σε μια συνάντηση ανθρώπων που τους ένωνε κάτι παραπάνω, πέρα απ’ την κοινή καταγωγή και τους δεσμούς αίματος και φιλίας ...

Όλοι μας τραβηγμένοι θαρρείς από κάποιο αόρατο νήμα που μας κρατάει σφιχτοδεμένους σε περασμένους καιρούς,

σε μνήμες ανεξίτηλες, σε ρωγμές χαραγμένες βαθιά στις σπείρες του D.N.A μας ...

σε χώματα ποτισμένα με ιδρώτα και δάκρυ και αίμα, αλλά και με νοσταλγικές αναμνήσεις κοινωνικής και οικογενειακής ευτυχίας και προόδου σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας ...

Προσκυνήσαμε στο μνημείο αυτών που χάθηκαν άδικα στα μαύρα χρόνια της θύελλας ...

αλλά και στους τάφους εκείνων που βίωσαν στο πετσί τους όλες τις εμπειρίες απ’ τα δεινά της προσφυγιάς ...

και ξεκινήσαμε τις εργασίες του 2ου Συμποσίου μας με θέμα «Τα πρώτα χρόνια στις νέες πατρίδες – Η Αποκατάσταση» ...

Εκεί επιβεβαιώθηκαν αυτά που ήδη γνωρίζαμε από ακούσματα των γονιών και των παππούδων μας ...

Οι Γεροντιανοί πρόσφυγες στηρίχτηκαν στα πληγιασμένα πόδια τους, πρόκοψαν κι έγιναν δακτυλοδεικτούμενα άτομα στα μέρη όπου εγκαταστάθηκαν ...

Γιατί πέρα από πληγές χαραγμένες στο σώμα και στην ψυχή τους, κουβάλησαν μαζί τους σαν προζύμι το πιο χρήσιμο υλικό απ’ το οποίο χτίζονται και προοδεύουν τα άτομα και οι κοινωνίες,

την άσβηστη φλόγα για δημιουργία και προκοπή στηριγμένη σε θεμέλια παράδοσης και ηθικής τόσο βαθιά σαν κι αυτά που στηρίζουν τις κολώνες του Ναού του Απόλλωνα χιλιάδες χρόνια τώρα ...

κι αφού μοιραστήκαμε ιστορίες και θύμησες απ’ τα χρόνια τα δύσκολα, γνωριστήκαμε, χαρήκαμε, συγκινηθήκαμε, γλεντήσαμε, χορέψαμε τους ίδιους χορούς και τα τραγούδια τ’ αλησμόνητα όπως 100 χρόνια πριν οι παπούδες μας ...

ανανεώσαμε το ραντεβού για την επόμενη συνάντηση το «3ο Πανγεροντιανό Συμπόσιο» εκεί στις Ρίζες μας στα άγια χώματα της Ιωνικής γης !!!

35 σχόλια:

Benikos place είπε...

Μπράβο Σας Σιδερή, του χρόνου ναμαστε καλά θαμαι μαζί σας (ντοματιώτες και κελεμπεσιώτες δέχεστε;)Την καλημερα μας.

PiciFriki είπε...

πάντα τέτοια!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Όμορφες εκδηλώσεις!


Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

zoyzoy είπε...

Είναι υπέροχο να γνωρίζεις και ν'αποδέχεσαι τις ρίζες σου όσο και αν πονάνε!

Δεν είχα ακουστά γιαυτή την πόλη της Μ.Ασίας είχα μείνει μόνο στην Σμύρνη!

Και του χρόνου με υγεία να ξαναβρεθείτε με περισσότερο κέφι.

Τα θαλασσινά μου!

gskastro είπε...

Όχι μόνο ριζώσατε φίλε μου, αλλά κάνατε και καλό σ’ αυτόν τον τόπο. Φέρατε την πρόοδο με την εργατικότητα σας και την αγάπη για την Πατρίδα. Να είστε πάντα καλά gskastro

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Από ποια ηλικία και πάνω γίνεσαι μέλος του γεροντιακού/ταλαιπωριακού;

gskapetis είπε...

Σιδερή, στείλε μου μήνυμα ποτε μπορούμε να γυρίσουμε την εκπομπή για τον Καραγκιόζη στο giorgoscapetis@yahoo.gr

giannisk είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
giannisk είπε...

Στις 26 - 27 Μαρτίου συγκινηθήκαμε... σήμερα με έκανες με τις ωραίες εικόνες σου και το πολύ ωραίο τραγούδι σου να συγκινηθώ... ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ για το ταξίδι που κάνατε για να έρθετε στον ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΒΑΛΑΣ..

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Με συγκίνησε βαθύτατα το θέμα με το οποίο καταπιάστηκες. Πάντα με συγκινούσε η ιστορία της προσφυγιάς κι αν κάτι έχει μείνει από την σπουδή της ιστορίας στα παιδικά μου χρόνια ,είναι ο Ιωνικός πολιτισμός που όλοι εσείς έχετε καταγεγραμμένο στο DNA σας και τον μεταφέρατε στις νέες πατρίδες σας.

Πολιτισμική η παρέμβασή σου με υψηλό δείκτη ποιότητας και ανθρωπιάς.
Την αγάπη μου

domenico είπε...

Απίστευτη εμπειρία για όλους μας!!! Μακάρι να συνεχίσουμε έτσι και να ανταμώνουμε!!!!

Unknown είπε...

Μπράβο Σιδερή,
Πολύ όμορφη παρουσίαση ....

Άιναφετς είπε...

Θα με δεχτείτε του χρόνου;...ΚΑΙ ως πρόσφυγας, έφυγα από την Πόλη το 65!
Υπέροχη εμπειρία, σίγουρα!

kariatida62 είπε...

Κρατήστε ζωντανές τις μνήμες και στις επόμενες γενιές!
Σ'αυτές τις τόσο αδικημένες απ'εμας...
Ούτε εγώ είχα ακούσει γι'αυτή την ΄Μικρασιατική πόλη!
Νάστε όλοι γεροί και να συναντιέστε κάθε χρόνο!

Πότε είπαμε πως φεύγουμε για τον νησάκι μας? :)

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Σπάνια σε διαβάζω, αγαπητέ Σιδερή, με στεγνά μάτια. Σπάνια. Και πάντως όχι απόψε...Γερός! Γερός και καλά αγκιστρωμένος στους αμπελώνες της θύμησης, πάντα...

Ευρύνοος είπε...

Ωραίο πράγμα να γνωρίζεις τις ρίζες σου..
ωραίο πράγμα να υπάρχει ένα "αόρατο νήμα" που τραβάει κάμποσους πρός μία κατεύθυνση..

καλημέρα φίλε μου :)

dyosmaraki είπε...

Ενα ελπιδοφόρο μήνυμα σε δύσκολες στιγμές που αναζητάμε να γραπωθούμε από τις ρίζες μας.

Εύχομαι να συνεχίζετε αυτές τις συναντήσεις για πολλά πολλά χρόνια ακόμη

Την καλημέρα μου

fractal είπε...

Καλά... Το είχα καταλάβει προ πολλού ότι εχεις μικρασιατική καταγωγή..
Σήμερα ηρθε η επιβεβαίωση..
Μη με ρωτας γιατί, θα γίνω κακια για τους ντοπιους Σαμιώτες.. και είναι άδικο γιαλί ελάχιστους τουλάχιστον τους συμπαθώ..

σταγόνα είπε...

Mε συγκίνησε η ανάρτησή σου φίλε Σιδερή.. το βρίσκω συγκλονιστικό που τόσοι άνθρωποι σε αυτή την ηλικία, απο τόσα μέρη της Ελλάδας, κατάφεραν να μαζευτούν για να θυμηθούν και να γιορτάσουν
"Δεσμώτες μιας μοίρας κοινής,
κατάρα και χρέος κι ελπίδα,
να κλείσουμε των ψυχών τις ΡΩΓΜΕΣ."
να εισαι καλά.. να ειστε καλά...

Άστρια είπε...

πολύ πολύ συγκινητικό!
μία ευαίσθητη ανάρτηση!

marianaonice είπε...

Φοβερά συγκινητικό!!
Αυτές οι μνήμες πονάνε μα και δροσίζουν τη λαίλαπα της ζωής μας στο βάθος των χρόνων...
Νάσαι καλά συνάδελφε, πάντα τέτοια εύχομαι, νάμαστε γεροί να θυμόμαστε και να πορευόμαστε...

marianaonice είπε...

Η μουσική σου βάλσαμο...

Τώρα ακούγεται "Στο καφέ Αμάν"...
τι όμορφο και τι νοσταλγικό...

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Αυτα τα ταξιδια....πονάνε φιλε μου καλε
Ωστόσο...από ποια ηλικία και πάνω γίνεσαι μέλος του γεροντιακού? :)

Καλησπερα και πολλα...

τσίου!!!

gskastro είπε...

Φίλε μου καλέ εύχομαι εκεί στο πανέμορφο νησί σας να περάσετε χαρούμενα και με ευτυχία τις Άγιες αυτές ημέρες. Είμαι σίγουρος ότι μόνο στην επαρχία μπορεί κάποιος να αισθανθεί το χαρμόσυνο γεγονός. Δυστυχώς εμείς εδώ στις τσιμεντουπόλεις έχουμε χάσει το νόημα αυτών των ημερών.
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα φίλε side 21. gskastro

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ηρθα για ευχες, μα ΞΑΝΑδιάβασα την "άγια" ιστορία του παππού σου που τοσο μου αρέσει:

«Τα μακριά της μαύρα τσακιστά μαλλιά
- καταρράχτες λυμένα στο μαξιλάρι …
. . . μ’ άρεσε να μένω ξάγρυπνος θωρώντας τα …
. . . σκάλες, στων εφτά ουρανών μ’ ανέβαζαν την ευτυχία »

και μ' επνιξε πάλι ο λυγμός…

Εύχομαι από καρδιάς η φετινή Ανάταση να φέρει ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΓΑΛΗΝΗ και ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!!!
ΟΜΟΡΦΑ και ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ να περάσετε!!!

Φιλί και Γλαρένες αγκαλιές

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Πασχαλινές δέξου ευχές, απο την καρδιά βγαλμένες, όλες οι μέρες της ζωής να΄ναι αναστημένες !! Καλή Ανάσταση στις ελπίδες, στις καρδιές μας και στη ζωή μας με υγεία, αγάπη κι ομόνοια!!

Άστρια είπε...

Πέρασα να αφήσω ευχές και ξανάκουσα το υπέροχο τραγούδι και το βίντεο που σου άφησα σχόλιο εκεί:)

Καλή Ανάσταση με αγάπη και φως!

quartier libre είπε...

@
Καλή Πασχαλιά σου εύχομαι !

πάντα καλά να είστε !

Δημιουργία είπε...

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά, με υγεία!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Με συγκίνησες πανάθεμά σε! Πολύ ωραία!

Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά!

PiciFriki είπε...

χριστός ανέστη κ χρόνια πολλά!

zoyzoy είπε...

Χριστός Ανέστη και του χρόνου καλύτερα εύχομαι από καρδιάς!

Με φιλιά θαλασσινά!

KitsosMitsos είπε...

Ωραίο προσκύνημα. Καλές βόλτες εύχομαι!

gskastro είπε...

Φίλε μου side 21 σου εύχομαι καλό μήνα σε εσένα και την οικογένειά σου. Φαντάζομαι την πρωτομαγιά να την περάσατε στο όμορφο σου νησί όπως θα θέλαμε να την περνάμε και εμείς οι φυλακισμένη της Αθήνας. Καλά να είσαι gskastro

leondokardos είπε...

Οι ρίζες μας! Πάντα εκεί δε γυρνάμε; πάντα αυτές δε νοσταλγούμε;