« Γέροντας » … εκ του « Ιερόν δά »

Λένε πως είμαστε αδιάσπαστα δεμένοι με τις ρίζες μας, τόσο που μερικές φορές μας τραβάνε βίαια σα μαγνήτης στο παρελθόν, πίσω στα βήματα των προγόνων μας.-
Κι η έλξη της Ιωνικής γης, όπου γεννήθηκε ένας απ’ τους μεγαλύτερους ανθρώπινους πολιτισμούς είναι ακατανίκητη, ειδικά όταν διαποτίζεται αδιάλειπτα για δεκαετίες με το φίλτρο και τις μνήμες του ξεριζωμού της προσφυγιάς.

Όπως έγραψα σε σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτησή μου, ο παππούς μου που μού ‘δωσε τ’ όνομά του, γεννήθηκε κι ανδρώθηκε ανάμεσα στα ερείπια του

Ναού - Μαντείου του Διδυμαίου Απόλλωνα .-

Αναγκάστηκε στα 1917 Κυνηγημένος στη δίνη του Α΄ Παγκοσμίου και των Βαλκανικών πολέμων και πέρασε νύχτα απ' το Γέροντα στη Σάμο με την βοήθεια ενός Τούρκου φίλου του …
Πέθανε στα 96 του με δυό καημούς ...
-Που δεν ξαναπάτησε τα χώματα που γεννήθηκε.
-Και που δεν ξαναέμαθε νέα του παιδικού
του φίλου Αχμέτ που του έσωσε τη ζωή .

Αποφάσισα να κάνω την επιθυμία του πράξη το 1980, με τη συνοδεία του μικρότερου αδελφού του που είχε φύγει κι αυτός σε ηλικία 16 χρονών.

Βαδίζοντας ανάδρομα πάνω στα χνάρια της Ιστορίας οδηγημένος από μια ακατανίκητη έλξη, βαδίζοντας στο άγνωστο, αναζητώντας τη μια και μοναδική μέσα στις πολλές «αλήθειες» που κουδούνιζαν στο μυαλό μου …
Και νομίζω πως τη βρήκα … είναι η «αλήθεια» των απλών – των ταπεινών ανθρώπων…

Στο πρώτο μου αυτό ταξίδι από ... κεί συνάντησα μόνο ανοιχτές πόρτες, ανοιχτές καρδιές κι ανοιχτά μυαλά ...
Συνάντησα ανθρώπους που κι οι περισσότεροι απ’ αυτούς είχαν καθαρό πάνω τους το στίγμα της προσφυγιάς … 2ης και 3ης γενιάς εμιγκρέδες της Συνθήκης της Λωζάννης με καταγωγή από Κρήτη, Φλώρινα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα …

Θυμάμαι τα λόγια της Άνθης Καρρά που μού 'καναν μεγάλη εντύπωση στην εισήγησή της για το Νεγκατή Τσουμαλή πέρισυ την Άνοιξη στα Βουρλά προς τιμή του Γ. Σεφέρη.- « Είναι κουσούρι που σε ακολουθεί η προσφυγιά. Ακόμα κι αν στα μάτια των άλλων συμπολιτών σου φαντάζεις πλήρως και επιτυχώς ενταγμένος, όσο διατηρείται η μνήμη υπάρχει μέσα σου μια ρωγμή. Και η ρωγμή αυτή σε κάνει μοιραία να αναζητάς συνοδοιπόρους της ψυχής σου, ανθρώπους δηλαδή που κρύβουν μέσα τους την ίδια με σένα ρωγμή. Κι εκεί τα σύνορα των εθνών καταλύονται. Γιατί «πατρίδα» είναι πάντα η κοινή εμπειρία, η κοινή δοκιμασία».-

http://side21.blogspot.com/2008/01/85.html
Κι από τότε απόχτησα πολλούς φίλους «αδελφικούς» με τους οποίους συνδέομαι για δεκαετίες, ανταλλάσσουμε γνώμες κι επισκέψεις και βαδίζουμε μαζί στους «Δρόμους της Ειρήνης» …
Αν και δεν θέλω να ξεχωρίσω κανέναν ιδιαίτερα, αξίζει να αναφερθώ στον συγχωρεμένο Mustafa Asik τον πρώτο που άνοιξε τις επαφές με το Νέο Γέροντα της Καβάλας και τα παιδιά του με τα οποία γνωριζόμαστε σχεδόν 30 χρόνια, τον πρώην Δήμαρχο Διδύμων Mehmet Soysalan που καθιέρωσε πριν 13 χρόνια το εβδομαδιαίο Φεστιβάλ Ειρήνης και Πολιτισμού και το γιό του Kerem που έχει κάνει το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, το νυν Δήμαρχο Mumin Kamaci, τον Αρχιτέκτονα Πολεοδόμο Bulent Tanik πρώην πρόεδρο του τεχν. επιμελητηρίου Τουρκίας, το σκηνοθέτη Tahsin Isbilen, τον ακάματο μαχητή της Ειρήνης γερο – Κρητικό Bilal Turkoglu …και … και … και …

Όλοι μας νοιώθουμε σαν μια «πνευματική» συγγένεια,
κατάρα κι ευλογία, κάτι παραπάνω από απλή φιλία …
Εμείς λοιπόν οι «Καταραμένοι»

(κατά την προσφιλή μου έκφραση),
έχουμε μια κοινή οσμή που μας φέρνει κοντά
κι ένα αόρατο νήμα που μας τραβάει προς τα πίσω.
Τριγυρνάμε σαν φαντάσματα στις ερημιές και τις πόλεις,
ονειροβατώντας στα μονοπάτια «χαμένων πατρίδων».
Ανασκαλεύουμε στα χνάρια από παλιές πατημασιές,
σημάδια από ξεραμένο αίμα κι ιδρώτα και σπέρμα.
Τρίζοντας τις αλυσίδες μας επιστρέφουμε
ξανά και ξανά στον τόπο του «εγκλήματος».
Κουβαλάμε στο DNA μας τις οιμωγές και τις τύψεις
χαμένων καιρών και φρούδων ελπίδων.
Μετέωροι πλανιόμαστε ανάμεσα σε δυο κόσμους,
ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον.
Με τα όνειρά μας πάντοτε ξάγρυπνα,

καρφιτσωμένα στις προθήκες της ιστορίας.
Δεσμώτες μιας μοίρας κοινής,

κατάρα και χρέος κι ελπίδα,
να κλείσουμε των ψυχών τις ΡΩΓΜΕΣ.

Να γίνουμε το προζύμι εμείς ενός μέλλοντος

ενός μέλλοντος που δε μπορεί παρά . . .

να ‘ναι «ΔΙΚΟ ΜΑΣ» - Δηλαδή «ΟΛΩΝ ΜΑΣ»

Πατήστε το παρακάτω για ν' ακούσετε ένα τραγουδάκι του γιού μου για το Γέροντα ...

http://www.imeem.com/people/NmpEl6k/music/PdVYAXrc/jonaros-gerontasmp3/