Ενός ανθρώπου απλού – καθημερινού απ’ αυτούς που περνάνε απ’ τη ζωή μας σχεδόν απαρατήρητοι, κι όμως το οικοδόμημα χτίζεται σιγά - σιγά και στηρίζεται από τέτοιους εργάτες – ξωμάχους, αυτούς που στην κυριολεξία λέμε «άλας της γης».
Φανατικά πιστός στις προαιώνιες πανανθρώπινες αρχές που στηρίζουν τα θεμέλια μιας υγιούς κοινωνίας, συνεπής, εργατικός, έντιμος, ηθικός, σταθερός και ψύχραιμος απέναντι σε κάθε φουρτούνα της στεριάς ή της θάλασσας, αθεράπευτα ρομαντικός κι απροσδόκητα ευαίσθητος πίσω από το σκληρό ψημένο απ’ την αρμύρα και τον ήλιο πηγούνι του, με κείνο το σαρδόνιο ακαταμάχητο χιούμορ των ανθρώπων του μόχθου, αμόλησε τον τελευταίο του κάβο, σαλπάρισε αφήνοντας πίσω του μόνο φίλους, και λόγια ζεστά για το πρόσωπό του.