Ο Ελεφαντής κι ο ποντικός ...

Παραμυθοτράγουδο ...

...

21 Μάρτη - τρία σε ένα !!!

Η πρώτη μέρα της Άνοιξης - μέρα αφιερωμένη στην ποίηση …

Αλλά και μέρα δράσης κατά του ρατσισμού …

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΑΝΟΙΞΗ …
Με τον ήλιο ταξιδεύω, ανεμοπαίζοντας …
« Με τον λάγνον ήλιο να λυώνει αστόχαστα. Να καταρρέει από τις αγουροξυπνημένες στέγες του πευκοδάσους. Να ξεχειλίζει και να ηρεμεί στις λεκάνες απορροής ομβρίων υδάτων. Να σαλαγάει την δισταχτική άνοιξη και να πορφυρώνει τις παρειές των πρώιμων ανθηλίων. Να κουτουλάει την τρομαγμένη αυγή σπρώχνοντάς την ως αμουνούχιστος βάρβαρος κατά τα μέρη του ανυπόδητου χειμώνα. Με τον λάγνον ήλιο του νυσταγμένου ακόμα πρωινού μα κυνηγάει αγκρισμένος ερπετά και στρουθία και πετροχελίδονα και άγουρες πεταλούδες και έντομα γης και έντομα του αέρα. Με τον λάγνον ήλιο τον κλέφτη και πονηρό, να ξελογιάζει θωπεύοντας φουστάνια νεανίδων και θερμαίνοντας εφήβων χυμούς. Να πασπαλίζει με τριμένο φως τις σκιές του μαύρου βουνού. Ν’ αστράφτουν μαλάματα στο πανηγύρι της μεσημβρίας, καθώς ο απέναντι τράγος ανασταίνεται και πεθαίνει μουγκρίζοντας από οδυνηρή ηδονή.Με τον λάγνον ήλιο να σαρώνει τα φρόκαλα της φρικαλέας καθημερινής τυμπανοκρουσίας. Να γαμωσταυρίζει εκφωνητές, αναλυτές, κήρυκες, φλήναφους, ασόφους, σοβατζήδες ειδώλων, περιποιητές εικονολατρών, ασέμνους και σωτηριολόγους, εθνικούς νυχοκόπτες, εχρισμένους φιλοπάτριδες, μονοπωλητές στιγμιαίων αποφθεγμάτων. Με τον λάγνον ήλιο να βλαστημάει, να φτύνει, να τσαλαπατάει, να δρασκελίζει, να αγκομαχάει και να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο τολμηρά, όλο και πιο κατακέφαλα. Να ανεβαίνει και να κατακαίει και να εκρήγνυται και να ανθρακοποιεί, την ασχήμια του εδώ κόσμου.Μ’ αυτόν τον ήλιο ταξιδεύω σήμερα ανεμοπαίζοντας. Μ’ αυτόν τον ήλιο της απαντοχής και του ονείρου. Σήμερα, μήνα Μάρτη, μήνα γδάρτη, μήνα παλουκοκάφτη, μήνα αμπαροτινάχτη. Ταξιδεύω . . . »
Στη μνήμη του αιώνιου έφηβου Αλέξη Σεβαστάκη αναδημοσιεύω μια απ’ τις τελευταίες του επιφυλλίδες στην ΑΥΓΗ λίγες μέρες πριν απ’ το τελευταίο του ταξίδι …

« . . . Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών σ' αυτούς που λένε
λυρισμό τα ωραία λόγια στα θούρια στα γλυκερά τραγούδια
με τους θρήνους στους θεατές στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας, ως και σε μένα,

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία . . . »
Μιχάλης Κατσαρός

Η πρώτη μέρα της Άνοιξης όμως δεν θα μπορούσε παρά να ‘ναι άλλη μια μέρα αγώνα, ενάντια στο Ρατσισμό και στη Ξενοφοβία . Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς … όταν συνεχίζεται η ομηρία εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, …όταν τα παιδιά των μεταναστών είναι παιδιά χωρίς δικαιώματα, …όταν η παροχή ασύλου στην χώρα μας παραμένει ντροπιαστικά μηδενική, …όταν οι πρόσφυγες γίνονται «άνθρωποι-σκουπίδια» σε «επιχειρήσεις-σκούπα», …όταν οι βασανιστές των μεταναστών παραμένουν προκλητικά ατιμώρητοι …

Αυτή λοιπόν την μέρα ας ενώσουμε τη φωνή μας και τις δυνάμεις μας ενάντια στο νέο-φασισμό, στο ρατσισμό και για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων.- Γιατί οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν αποτελούν κίνδυνο και απειλή για κανέναν. Είναι θύματα των πολέμων, των δικτατοριών, της φτώχειας και της καταλήστευσης των χωρών τους από τη Δύση. Όταν παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς γίνονται όμηροι της αντι-μεταναστευτικής πολιτικής της Ελλάδας και της Ε.Ε. Δολοφονούνται στα ανατολικά σύνορα και καταδιώκονται με εκτεταμένες επιχειρήσεις-σκούπα στις δυτικές πύλες της χώρας. Στοιβάζονται σε άθλιες συνθήκες σε στρατόπεδα κράτησης αντί να φιλοξενούνται σε ξενώνες υποδοχής. Όσοι με κίνδυνο της ζωής τους καταφέρνουν να περάσουν στην ενδοχώρα, δουλεύουν στις σκληρότερες και τις πιο κακοπληρωμένες δουλειές. Συχνά γυναίκες και παιδιά πέφτουν θύματα κυκλωμάτων trafficking. Με ευθύνη των κυβερνήσεων η πλειοψηφία των προσφύγων, μεταναστών και μεταναστριών, στερείται νομιμοποιητικών εγγράφων, ασφάλισης και πολιτικού ασύλου για να κερδίζουν οι εργοδότες και τα κυκλώματα. Τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων συμπιέζονται και οι εργασιακές συνθήκες απορυθμίζονται. Και οι μετανάστες και πρόσφυγες, μετατρέπονται σε ανθρώπους χωρίς φωνή και δικαιώματα, εύκολη λεία στη ρατσιστική βία και την αστυνομική καταστολή που γενικεύεται επικίνδυνα. Η αύξηση των οργανωμένων επιθέσεων ρατσιστικών συμμοριών παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις.

Ντόπιοι και μετανάστες δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε. Είμαστε σύμμαχοι και συναγωνιστές στην πάλη για ένα καλύτερο αύριο. Ας αγωνιστούμε ενάντια στο ρατσισμό και την καταστολή, τη φτώχεια, την ανεργία και την ανασφάλιστη εργασία, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της Δύσης και τους πολέμους που δημιουργούν εκατομμύρια προσφύγων, με αιτήματα : Τη νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες και τις οκογένειές τους - Ελληνική υπηκοότητα στα παιδιά τους που γεννιούνται και σπουδάζουν εδώ- Άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων- Να σταματήσουν οι επιθέσεις ρατσιστικών συμμοριών εναντίον μεταναστών.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΝΑ ΧΩΡΑΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ

Με την ευκαιρία για τους παρεπιδημούντες στο «Κλεινόν Άστυ» προτείνω όσοι έχουν ελεύθερο χρόνο αύριο το πρωί της Κυριακής 22 Μάρτη στις 11.00 π.μ. να παρευρεθούν στην εκδήλωση - προβολή του βραβευμένου ντοκιμαντέρ «ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΠΑΛΙ» του αγαπητού μου φίλου Τούρκου σκηνοθέτη Tahsin Isbilen, στον Κινηματογράφο ΙΛΙΟΝ, Πατησίων και Τροίας 34, ΜΕΤΡΟ «Βικτώρια» που διοργανώνουν ο Σύλλογος Χρυσουπολιτών Καβάλας σε συνεργασία με το περιοδικό «Μεθόριος του Αιγαίου» του Ομίλου Κοινωνικής & Πολιτιστικής παρέμβασης Νομού Σάμου.
Το θέμα της ταινίας είναι η φιλοξενία που παρείχαν οι Τούρκοι των Παραλίων (στην Πέργαμο, στο Κουσάντασι κλπ) προς τους Έλληνες των νησιών (κυρίως από Σάμο και Λέσβο) που καταδιωκόμενοι από τους Γερμανούς κατακτητές (1942-1944) ζήτησαν σωτηρία στην Τουρκία (άλλοι για εγκατάσταση, άλλοι για να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Μέση Ανατολή). Ο σκοπός του ντοκιμαντέρ, που περιέχει μαρτυρίες Λέσβιων και Σαμιωτών αντιστασιακών, είναι να προβάλει και να τονίσει εκείνα τα θέματα της Ιστορίας που ενώνουν τους δύο λαούς ώστε να βρεθούν σημεία προσέγγισης. Η αξία της συγκεκριμένης εξιστόρησης γίνεται πιο σημαντική αν αναλογιστεί κανείς ότι οι μνήμες του 1922 ήταν ακόμη νωπές (20 μόλις χρόνια μετά την Ανταλλαγή), και ότι, παρ’ όλη την αρχική καχυποψία, η καλή γειτονία και η αλληλεγγύη αναδείχθηκαν από τις καρδιές των ανθρώπων σαν οι κυρίαρχες αξίες στις σχέσεις τους. Η είσοδος στο «ΙΛΙΟΝ» είναι δωρεάν, η προβολή θα διαρκέσει μία ώρα και θα ακολουθήσει συζήτηση με το Σκηνοθέτη για το Φιλμ …

Update : Τελικά διαπίστωσα ότι έχουν αφιερώσει ολοσέλιδο άρθρο τους τα σημερινά ΝΕΑ ...

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4508208&ct=1

Αννόβερο …

Κλείνοντας τη σειρά αναρτήσεων απ’ το ταξιδάκι μου στη Γερμανία δε θα ‘τανε σωστό να μην πω δυο λόγια για τον κύριο προορισμό του ταξιδιού μας τον Αννόβερο, μια ήρεμη πολυεθνική πόλη με πάνω από εξακόσιες χιλιάδες κατοίκους πρωτεύουσα του ομόσπονδου κρατιδίου της Κάτω Σαξωνίας ...
Βαδίζοντας στους ατέλειωτους πεζόδρομους ακούς γύρω σου ομιλίες στα Ελληνικά, Τούρκικα, Κινέζικα … κι όλες τις γλώσσες της Βαβέλ …
Με υπέροχη ρυμοτομία, καθαρούς δρόμους, τεράστια πεζοδρόμια, παντού ποδηλατόδρομους και προπαντός με σεβασμό στους πεζούς και ειδικά στα Α.Μ.Ε.Α. – (έτσι που όταν μια μέρα μετά προσπαθήσαμε να κυκλοφορήσουμε στο κέντρο του Πειραιά με αμάξι αλλά και με τα πόδια αισθανθήκαμε πως βρισκόμαστε σε ένα απέραντο τρελλοκομείο)!!!
Με την τεχνητή λίμνη κι ένα τεράστιο πάρκο με δρομάκια, γέφυρες και παιδικές χαρές καθώς και κάθε είδους δέντρα και πουλιά,
στην άκρη του οποίου βρίσκεται το Κοινοβούλιο του κρατιδίου …
Με Ιστορικό Μουσείο και Μουσείο Τεχνολογίας με πλούσια πινακοθήκη, διεθνές εκθεσιακό κέντρο, κλασσικά κτίρια, μέγαρα και εκκλησίες ...
σε απόλυτη αρμονία με τη μοντέρνα αρχιτεκτονική …

Απολαύσαμε γεύσεις Βαυαρικής κουζίνας και δοκιμάσαμε ποικιλίες τοπικής μπύρας …

Δώσαμε την παράσταση Καραγκιόζη για τα παιδάκια της ομογένειας …

Κι αφού χαρήκαμε τη φιλοξενία και ζεστασιά απ’ τους φίλους οικοδεσπότες μας

και βοηθήσαμε στο σβήσιμο των κεριών στη γενέθλια τούρτα,
ορίσαμε το επόμενο ραντεβού το καλοκαίρι στα «Βοτσαλάκια» & πήραμε το δρόμο για το …
«νόστιμον ήμαρ …» !!!

Πέργαμος ή αλλιώς … το μεγάλο πλιάτσικο !!!

Πριν λίγα χρόνια είχα επισκεφτεί την αρχαία Πέργαμο στη Μ. Ασία και μου είχαν προξενήσει πίκρα κι οργή οι καταστροφές που διαπίστωσα απ’ τις ανασκαφές - λεηλασίες στην ιστορική πόλη !!!

Παντού γκρεμισμένα οικοδομήματα και αρχαίοι ναοί, στο δε εκεί μουσείο πλήθος αποκεφαλισμένα αγάλματα …








Φωτογράφησα λοιπόν μερικά απ’ τα κεφάλια τους που βρίσκονται στο Βερολίνο για να απαντήσω έστω και τώρα στην απορία του δεκάχρονου τότε γιου μου …
« Πατέρα αυτοί οι αρχαίοι άνθρωποι, δεν είχαν κεφάλια ;;; »







Όπως θυμάμαι μας είχε πληροφορήσει η Ελληνίδα ξεναγός τότε … οι Γερμανοί αρχαιολόγοι κατά διαταγή του Κάϊζερ ξερίζωναν ότι μπορούσαν να μεταφέρουν ...








βιαστικά ... σε μια περίοδο που οι μέρες του φίλου του Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ λιγόστευαν … «Πέτρες παλιές, όσες θέλεις πάρε φίλε μου, έχουμε μπόλικες εδώ στην Τουρκία !!!»








Και νάμαστε τώρα εδώ στο Βερολίνο επισκέπτες στο λεγόμενο «Μουσείο Περγάμου» …

Συληθέντες θησαυροί απ’ την Πέργαμο, τη Μίλητο, τα Δίδυμα (Γέροντα), τη Σάμο,

κι ακόμα αραβουργήματα απ’ την Αίγυπτο, Συρία, Ιορδανία αλλά και την Ασσυρία και τη Βαβυλώνα «Πύλη Ιστάρ» …








Το χειρότερο απ’ όλα ήταν να ακούω τον ηλεκτρονικό «ξεναγό» του μουσείου στ’ αυτιά μου να επαναλαμβάνει πως οι Γερμανοί αρχαιολόγοι διέσωσαν τους θησαυρούς της Περγάμου … Λες κι αφού άντεξαν πάνω από 2000 χρόνια δε μπορούσαν να περιμένουν 100 ακόμα, να γλυτώσουν απ’ τους «σωτήρες» τους !!! Πίστευα και πιστεύω πως τα μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, δεν είναι δυνατόν να αποτελούν αντικείμενα νόμιμης ή παράνομης συναλλαγής, δε μπορεί να ανήκουν σε κανένα κράτος, αλλά σε όλη την Ανθρωπότητα. Πρέπει να βρίσκονται στο φυσικό τους χώρο και να τελούν υπό τη διαχείριση και την προστασία της Ουνέσκο …

Δυο νύχτες και τρεις μέρες στο Βερολίνο …

Σε τρεις μέρες μέσα, έστω και με διαρκή κίνηση, δε μπορείς να πεις πως γνώρισες το Βερολίνο, μέχρι πριν λίγα χρόνια μια διχοτομημένη πόλη … πήραμε μια γεύση πάντως και μάλιστα γεύση ευχάριστη από μια πόλη οργανωμένη με πολλά αξιοθέατα, καθαρή ατμόσφαιρα, καλό κυκλοφοριακό με αυτοκίνητο, με ποδήλατο, με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ακόμη και με τα πόδια …
Με αξιόλογη πολεοδομική συγκρότηση, ιστορικά μνημεία, κτίρια με κλασική αλλά και μοντέρνα αρχιτεκτονική, πάρκα, μουσεία, εμπορικά κέντρα, χώρους ψυχαγωγίας, γενικά μια πόλη ανθρώπινη … Απ’ το παράθυρο στον 23ο όροφο του ξενοδοχείου μας Park Inn Berlin στην Alexanderplatz είχαμε μια πανοραμική άποψη του Βερολίνου στα πόδια μας …

Από όσα προλάβαμε να επισκεφτούμε μας εντυπωσίασαν …
Η Πύλη του Βραδεμβούργου με το
τέθριππο άρμα της Νίκης, σύμβολο του Βερολίνου …

Το κοινοβούλιο του Reichstag …

με τον περίφημο γυάλινο θόλο του
σύμβολο διαφάνειας …
Το Κόκκινο Δημαρχείο, μέρα …
και … νύχτα !!!
Η γοτθική Εκκλησία της Παναγίας του 13ο αιώνα ….
ένα απ’ τα παλαιότερα κτίρια της πόλης

Το Μουσείο Μπόντε απ’ έξω ….

και μέσα …
Το Μουσείο … Κάνναβης !!!

Τον Καθεδρικό Ναό του Βερολίνου “Dom” …

και μέσα, σε ώρα λειτουργίας ...

Το ιστορικό σημείο ελέγχου Τσεκ Πόϊντ Τσάρλυ
μοναδική δίοδο επικοινωνίας μεταξύ
Ανατολικού και Δυτικού Βερολίνου …

και το παρακείμενο μουσείο όπου θαυμάσαμε
τη φαντασία και την ευρηματικότητα αυτών

που προσπαθούσαν να περάσουν το τείχος της ντροπής !!!

Το Εβραϊκό Μουσείο … ένα θαύμα
αρχιτεκτονικής έμπνευσης και πρωτοτυπίας
(Ελπίζω να μπορέσουμε κάποτε να δούμε
ανάλογη δημιουργία και στη Γάζα !!!)
Και φυσικά ανεβήκαμε στον Πύργο Επικοινωνιών

κι απολαύσαμε φανταστική θέα απ’ τα 210 μέτρα …

Άφησα τελευταίο το Μουσείο Περγάμου γιατί αυτό με εντυπωσίασε αλλά και με εξόργισε και με πλήγωσε περισσότερο …

Αλλά αυτά θα τα πούμε σε επόμενη ανάρτηση !!!