Ίριδα ...

Το 2011 μας αποχαιρετά αφήνοντας

πικρή γεύση στα χείλη μας και μνήμες

στο νου στην απόχρωση του γκρίζου,

απρόσμενες μπόρες σε προσωπικό επίπεδο,

αίσθηση θλίψης στον κοινωνικό μας περίγυρο …

Όμως μάθαμε ν’ αντιμετωπίζουμε

τη ζωή μας πάντα με αισιοδοξία …

προσβλέπουμε σ’ ένα μέλλον ελπιδοφόρο

υποδεχόμαστε τη νέα χρονιά με τη σιγουριά

πως ύστερα απ’ τη μπόρα θα ‘ρθει ξαστεριά …

Η «Κυρά Σαλλένια» θα δώσει

και πάλι χρώμα στη ζωή μας …

Ας διαβούμε με θέληση και τόλμη

κάτω απ’ την πολύχρωμη αψίδα της

( λένε πως αυτό φέρνει τύχη !!! )

Απευθύνω από βάθους καρδιάς

τις θερμότερες ευχές μου για …

Ευτυχισμένο 2012 με υγεία, αγάπη, ηρεμία,

δύναμη, αλληλεγγύη και δημιουργικότητα …

ΑμεΑ δικαίωμα στη ζωή …

Το επίπεδο πολιτισμού μας κρίνεται μεταξύ άλλων κι από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα άτομα με αναπηρία.Τα άτομα αυτά είναι χρήσιμα κύτταρα του οργανισμού της κοινωνίας μας, πολλά απ’ αυτά με δυνατότητες και προσφορά σε όλους τους τομείς αποδεικνύοντας έτσι ότι η πραγματική δύναμη και αξία στον άνθρωπο βρίσκεται στο μυαλό κι όχι στα άκρα. Η 3 Δεκέμβρη είναι η παγκόσμια ημέρα αναπηρίας δεν είναι ημέρα γιορτής των ατόμων με ειδικές ανάγκες και με ειδικές ικανότητες που είναι ήρωες στη ζωή και νικητές στην αναπηρία , δεν είναι μέρα των πολιτικών με τα τόσα ¨θα¨ και μέρα σχετικών εκπομπών στη τηλεόραση, είναι μέρα διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους .

Τα άτομα με αναπηρία που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας εξαιτίας της διάκρισης που υφίστανται καθημερινά, πλήττονται περισσότερο όλων από το κύμα των μέτρων λιτότητας που σαρώνει τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας σε θέματα αναπηρίας και η μη ρατσιστική αντιμετώπισή τους.

Τη μέρα αυτή πρέπει να απευθυνθούμε στον κόσμο και να του ζητήσουμε να σέβεται τον ανάπηρο, τον υπερήλικα, την μητέρα με το καροτσάκι , το μικρό μαθητή που κινείται στους επικίνδυνους δρόμους και να μη του δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τη ζωή του στερώντας του το απλό δικαίωμά του να μπορεί να κινηθεί με ασφάλεια αυτονομία και αξιοπρέπεια στον τόπο που ζει.

Αυτονόητο είναι ο ανάπηρος να μπορεί να παρκάρει κάτω απ’ τα σήματα των ΑμεΑ , να μπορεί να περάσει από τη ράμπα στο πεζοδρόμιο, να κινηθεί με ασφάλεια και αξιοπρέπεια στο δρόμο και να έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες και κοινόχρηστους χώρους .

Λέμε όχι στον οίκτο και τη περιθωριακή αντιμετώπιση της κοινωνίας απέναντι στην αναπηρία γιατί η αναπηρία δεν αποτελεί προσωπική επιλογή την οποία θα μπορούσαμε να αρνηθούμε .

Κανείς δεν έχει κάνει συμβόλαιο με την αρτιμέλεια, όλοι μας ανεξαιρέτως μπορεί να βιώσουμε καταστάσεις αναπηρίας, παραμένουμε δηλαδή διαχρονικά εν δυνάμει ανάπηροι.Από όλους μας εξαρτάται το αν η αυριανή μέρα θα είναι πιο ανθρώπινη για όλους μας μα περισσότερο ακόμα εξαρτάται από τα μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης και τη διάθεση συνεργασίας σε προτάσεις που δεν έχουν πάντα οικονομικό κόστος π.χ. πεζοδρομήσεις, χώροι στάθμευσης κ.λ.π.

• http://www.amea.eu/main