ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΑ ...

Κάθε ηλιοβασίλεμα
την ώρα αυτή τη μαγική …
Οπού η μέρα κρύβεται
στην αγκαλιά της νύχτας.
Οπού τ’ αστέρια ανάβουνε
στο πολύφωτο του γαλαξία …
Οπού ο χρόνος ωχριά
κι η στιγμή γίνετ’ αιώνας.
Οπού η φύση μ’ αίματα
ροδίζει την παλέτα της …
Οπού αβίαστα βγάζει ο καθένας
το λογοτέχνη που κρύβει μέσα του …
Οπού όλη η πλάση σκεφτική
τον ισολογισμό κάνει της μέρας …
Οπού το φεγγάρι εποπτεύει εκστατικό
με σιλοτέϊπ καρφωμένο στ’ ουρανού το θόλο …
Οπού ο ήλιος στα άδυτα βυθίζεται
τις έσχατες εξακοντίζοντας αχτίνες του,
οπού στα κύματα απάνω ακουμπούν
λίθους πολυτίμους ακατέργαστους …
Αυτή την ώρα αγκυλώνει την καρδιά
μια αγιάτρευτη απουσία …

Με αρκετή στ’ αλήθεια καθυστέρηση ανταποκρίνομαι στην πάσα που δέχθηκα απ’ τη αγαπητή μου Ερατώ για το μπλογκοπαίχνιδο των 5 λέξεων (ηλιοβασίλεμα, φεγγάρι, σελοτέιπ, λογοτέχνης, μουσακάς). Λίγο ο «μουσακάς» με ζόρισε … αλλά θυμήθηκα πως σερβίρεται κυρίως σε κομμάτια !!!