Άνοιξη …

Η πρώτη μέρα της Άνοιξης σήμερα …

και Παγκόσμια μέρα της Ποίησης !!!

αφιερωμένη στα 100 χρόνια απ’ τη γέννηση και 35 απ’ το θάνατο του Νίκου Καββαδία του ευαίσθητου ναυτικού - ποιητή «Κόλλια» όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του !!!

Οι στίχοι του απλοί εκφραστικοί, διαχρονικοί διαδηλώνουν το πάθος του λαού μας για τα ταξίδια και την αγάπη του για τη θάλασσα …

Η Φωτογραφία είναι του καραβιού «Ιονία» που ταξίδευε ο Νίκος Καββαδίας το 1950, '53, '54.

H ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ
Στα όνειρα που σκάλωσαν στ’ αστέρια

χαρίζω ένα ρυθμό αλγερινόμια αναπνοή,

στην πρώτη της πρεμιέρα,

ένα ταξίδι που δεν έχει τελειωμό.

Έτη φωτός, και τόσα πανηγύρια,

έχω απόσταση, και χάνω τον ρυθμό,

μια θηλυκιά πανέμορφη ελπίδα,

σημάδια έρωτα μ’ αφήνει στον λαιμό.

Σ’ αβέβαια της ηδονής, κόκκινα φώτα,

σέρνω την νύχτα μου κι αυτή με ξεγελά

μια ηλιακτίδα εισχωρεί κρυφά απ’ την πόρτα

κι από τις γρίλιες ξαναφεύγει στα κλεφτά.

Μούσα της μοναξιάς, έλα κοντά μου,

ταξίδεψε στα μάτια μου, και φέρε

φωςσβήσε μου την σκιά απ΄τα βλέφαρα μου

να γίνω μονομιάς, νεράιδας γιος.

Μούσα που ενέπνευσες, τα πρώτα μου τα πάθη

τράβα μπροστά και σύρε τον χορό

κάλεσε τα στοιχειά του Ωκεανού, απ’ τα βάθη

άνοιξε το κρασί του Πειρατή να το γευτώ.

Μια ανάμνηση παλιά σαν οπτασία

σκάει στο κύμα, και επιπλέει στον αφρό,

μοιάζει της λησμονιάς να’ ναι σειρήνα

και με ρωτά… αν θα γυρίσω να την βρω.

Που’ στε Θεοί και Δαίμονες συνάμα,

που κρύβεστε σαν ποντικοί να μην σας δω

λύστε τα μάγια που μου κανε η Χάνα

η μάγισσα η μικρή από την Βηρυτό.

Έξω καιρός - κόντρα στην κόντρα -

να λέω στον ναύτη ‘ κράτα γερά

αυτά είναι της θάλασσας ακόρντα

κ’ εμείς του Ποσειδώνα η σπορά.