Φεγγάρι μάγια μού ‘κανες …

Αρχαίες κολώνες μπηγμένες στις καρδιές

κάτω απ' τ' Αυγουστιάτικο φεγγάρι ...

ακίδες μνήμης – υπαίτιες θλίψεων

μια θάλασσα γεμάτη αινίγματα

λικνίζει τη μεγαλοπρέπειά της ...

βαθειά - βαθειά στο πέλαγος

ένα κατάρτι διαλογίζεται …

για τον ορίζοντα – ή έστω …

σαν τι μπορεί κανείς

να περιμένει πέρα απ’ αυτόν

ριπές ανέμου διαταράσσοντας

την ακινησία, διασκεδάζουν

τη μελαγχολία της μουσικής …

μια φωτεινή τροχιά στον ουρανό

μην κάνεις ευχή …

δεν πρόκειται για πεφτάστερο

απλός αντικατοπτρισμός

απ’ ότι έφυγε είναι …

Υ.Γ.

Άλλωστε αυτό που μας αρέσει

να μην το κάνουμε

ούτ’ ευχή – ούτε όνειρο …

Ας τ’ ακολουθήσουμε !!!

ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ …

Οι παραπάνω στίχοι …

μήνυμα στο κινητό μου

απ’ τον φίλο κι αδερφό Νάκη …

Λίγο πριν μας διαλύσει τα μάγια

ο ζηλιάρης βασιλιάς της μέρας …

Ύστερα από μιαν ατέλειωτη

νύχτα μαγική, παρασυρόμενοι

από νότες και αιθυλικές ροές,

Πλέοντας εκεί στ’ απόνερα

της Αυγουστάτικης Πανσέληνου,

Με την παραγγελία να γίνει …

ανάρτηση στον «Άγρυπνο»!!!

Παρανάλωμα …

Η Κόλαση του Δάντη !!!

Ο χειρότερος εφιάλτης …
που στοίχειωνε τα όνειρά μας
έγινε πραγματικότητα …
Πύρινες γλώσσες τύλιξαν & πάλι
το όμορφο χωριουδάκι μας …
Αρχές του Αυγούστου
όπως πριν από χρόνια …
Μια ατέλειωτη νύχτα μέσα
στους καπνούς και τις φλόγες …
Στάχτες & κάρβουναΚρανίου τόπος …
Βιβλική καταστροφήΟργή κι απόγνωση …
Και πείσμα κι απόφαση
όλα να γίνουν όπως πριν …