Για μια . . . ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Χρόνια πολλά σ' όλες τις Κατερίνες ...

Κάθε φορά ταξίδευα μέσα στην αγκαλιά σου

. . . φωτιά κι αέρας γίνομαι αν είμαι μακριά σου.

Απόψε ξημερώνομαι στα ίδια λόγια πάνω

. . . κι όσα σου είπα φύλαχτα κρυμμένα μέσ’ την άμμο.

Τα όνειρά σου έψαξα στα φύλλα της καρδιάς σου

. . . μ’ απόψε φθινοπώριασε τα έκλεψε η σκιά σου.

Εβαζα χρώματα πολλά όταν σε φανταζόμουν

. . . μα μια μουτζούρα στον καμβά σαν έκλαιγες γινόμουν.

Ρίζωσαν συναισθήματα οι ζωγραφιές ματώνουν

. . . μα κι αν καούν κι απ’ την ουλή ποτέ δεν ανταμώνουν.

Ισως να σκέφτεσαι πολλά ίσως και να μη νοιώθει

. . . όσα η δικιά σου η καρδιά θέλει να φανερώσει.

Νύχτα όμως έρχεται ξανά και νύχτα φεύγει πάλι

. . . ας ξημερώσει για να ‘ρθεί μεσ’ των ματιών τη ζάλη.

Απόψε ξημερώνομαι μην ψάχνεις μεσ’ την άμμο

. . . τα αρχικά σου σκάρωσα στους στίχους μου πιο πάνω.