Κι όμως ριζώσαμε ...

Κοντά δυό χρόνια μετά απ’ το «1ο Πανγεροντιανό Συμπόσιο» που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στην Εστία Νέας Σμύρνης στην Αθήνα με σύνθημα «όλοι μαζί πάλι ...»

Γεροντιανοί 2^ης , 3^ης και 4^ης γενιάς ξεκινήσαμε απ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα για τη νέα «Μητρόπολή μας» το Νέο Γέροντα της Καβάλας, όπου κατέφυγε η πλειονότητα των ξεριζωμένων της μεγάλης φυγής ...

Βρεθήκαμε λοιπόν εκεί το πιο πρόσφορο μεταφορικό μέσο άτομα κάθε ηλικίας, απ’ τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τη Ρόδο, την Κρήτη, την Κω, τη Λέρο, τη Σάμο, τη Νάξο, την Πάρο κ.α. ...

σε μια συνάντηση ανθρώπων που τους ένωνε κάτι παραπάνω, πέρα απ’ την κοινή καταγωγή και τους δεσμούς αίματος και φιλίας ...

Όλοι μας τραβηγμένοι θαρρείς από κάποιο αόρατο νήμα που μας κρατάει σφιχτοδεμένους σε περασμένους καιρούς,

σε μνήμες ανεξίτηλες, σε ρωγμές χαραγμένες βαθιά στις σπείρες του D.N.A। μας ...

σε χώματα ποτισμένα με ιδρώτα και δάκρυ και αίμα, αλλά και με νοσταλγικές αναμνήσεις κοινωνικής και οικογενειακής ευτυχίας και προόδου σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας ...

Προσκυνήσαμε στο μνημείο αυτών που χάθηκαν άδικα στα μαύρα χρόνια της θύελλας ...

αλλά και στους τάφους εκείνων που βίωσαν στο πετσί τους όλες τις εμπειρίες απ’ τα δεινά της προσφυγιάς ...

και ξεκινήσαμε τις εργασίες του 2^ου Συμποσίου μας με θέμα «Τα πρώτα χρόνια στις νέες πατρίδες – Η Αποκατάσταση» ...

Εκεί επιβεβαιώθηκαν αυτά που ήδη γνωρίζαμε από ακούσματα των γονιών και των παππούδων μας ...

Οι Γεροντιανοί πρόσφυγες στηρίχτηκαν στα πληγιασμένα πόδια τους, πρόκοψαν κι έγιναν δακτυλοδεικτούμενα άτομα στα μέρη όπου εγκαταστάθηκαν ...

Γιατί πέρα από πληγές χαραγμένες στο σώμα και στην ψυχή τους, κουβάλησαν μαζί τους σαν προζύμι το πιο χρήσιμο υλικό απ’ το οποίο χτίζονται και προοδεύουν τα άτομα και οι κοινωνίες,

την άσβηστη φλόγα για δημιουργία και προκοπή στηριγμένη σε θεμέλια παράδοσης και ηθικής τόσο βαθιά σαν κι αυτά που στηρίζουν τις κολώνες του Ναού του Απόλλωνα χιλιάδες χρόνια τώρα ...

κι αφού μοιραστήκαμε ιστορίες και θύμησες απ’ τα χρόνια τα δύσκολα, γνωριστήκαμε, χαρήκαμε, συγκινηθήκαμε, γλεντήσαμε, χορέψαμε τους ίδιους χορούς και τα τραγούδια τ’ αλησμόνητα όπως 100 χρόνια πριν οι παπούδες μας ...

ανανεώσαμε το ραντεβού για την επόμενη συνάντηση το «3ο Πανγεροντιανό Συμπόσιο» εκεί στις Ρίζες μας στα άγια χώματα της Ιωνικής γης !!!