Πεταχτήκαμε
για λίγες μέρες “ντογρού καρσί” στο Κουσάντασι προσκαλεσμένοι απ’ το
Γερο-Κρητικό φίλο μας Μπιλάλ στο γάμο του γιου του…
Βρεθήκαμε
λοιπόν ανακατεμένοι φίλοι και γνωστοί πρόσφυγες δεύτερης και τρίτης γενιάς απ’
την Καβάλα, τη Σάμο, την Κρήτη και τα Μικρασιατικά παράλια ...
Συμπληρωμένα 90 Χρόνια απ’ τη
Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 όταν κάποιοι ανεγκέφαλοι μεθόδευσαν, οργάνωσαν και
εκτέλεσαν την μεγαλύτερη αναγκαστική μετανάστευση πληθυσμών από τις
πατρογονικές τους εστίες που έχει γνωρίσει η ανθρώπινη Ιστορία …
Εκεί μαζί μονιασμένοι Έλληνες και Τούρκοι
απόγονοι προσφύγων με κοινές μαρτυρίες σχεδόν έναν αιώνα κατόπιν πήραμε πίσω
την εκδίκησή μας απ’ την “Ιστορία” …
Νοιώθουμε κάτι σαν πνευματική συγγένεια, μια
κοινή οσμή που μας φέρνει κοντά, που αποδυναμώνει κάθε εθνοτική ή θρησκευτική
διαφορά. Στ’ αλήθεια αυτό που ενώνει τους
ανθρώπους είναι οι κοινές μνήμες, οι κοινές εμπειρίες, τα κοινά πάθη, οι
κοινές δοκιμασίες …
Χορέψαμε, κουβεντάσαμε και τραγουδήσαμε
κοινά τραγούδια, κοινές μνήμες, κοινά όνειρα … για μια γειτονιά με ειρήνη,
φιλία, συνεργασία …
Η
πλειοψηφία βέβαια από Κρητικούς που ζούνε στην Τουρκία κι επιμένουν πεισματικά
να διατηρούν ζωντανά την Κρητική διάλεκτο, την κουλτούρα, τις παραδόσεις και τα
έθιμα απ’ τη Μεγαλόνησο …
Μαζεύονται
κατά χιλιάδες κάθε χρόνο Μάη μήνα στο Davutlar λίγο έξω απ’ το Κουσάντασι και θυμούνται τα
παλιά με γιορτές, με λύρες και λαγούτα με
Κρητικούς χορούς και μαντινάδες …
Αφού
επισκεφθήκαμε το φίλο Ισμαήλ που επέμενε να μας κάνει ένα κέρασμα στη φάρμα του
λίγο έξω απ’ τα Σώκια, που έντονα θύμιζε Κρήτη, κι απολαύσαμε τη ζεστή
φιλοξενία του ίδιου και της οικογένειάς του …
Βρεθήκαμε
ξανά τον «Επταστάδιο», εκεί που το δίκαιο της θάλασσας αποκαλεί «διεθνή ύδατα»
για την επιστροφή στο νησί μας, κουβαλώντας τις καλύτερες αναμνήσεις …
Να ζήσουν …
www.350.org"
