Ταξιδεύοντας ...

 

Ξοδέψαμε τη ζωή μας

ταξιδεύοντας στην ομίχλη

μιας συνειδητής ανυπαρξίας

 

σφιχτοκρατώντας πεισματικά

σαν  εισιτήριο ανεπίστροφο

ψήγματα μνήμης ατελέσφορα

 

κωπηλατώντας ασταμάτητα

ανάμεσα εκεί στα κύματα

των πρέπει και των δήθεν

 σαν αποσκευές αζήτητες

μα απ’ το χρόνο άφθαρτες

χωρίς ελπίδα παραλήπτη

 

ξεχασμένες εκεί για πάντα

στην πρύμνη του πλοίου

 ένα ταξίδι ουτοπίας αέναο

 

αναμασώντας στιγμές – αιώνες

μέσα απ’ τις δίνες να αναδεύονται

εκείνες που έζησες κι αυτές που χάθηκαν