Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

« ΜΑΡΙΩ Λ.Μ. 352 » . . .

«Καλά ταξίδια & καλές ψαριές» … Άρτι ανακαινισθείσα, λικνίζεται πανέτοιμη
και γι’ άλλα ταξίδια, για νέες περιπέτειες . . .
Μια φορά κι ένα καιρό στο μικρό μας ψαροχώρι ήτανε μια πεντάμορφη 16χρονη κοπελιά . . . Μαριώ τη λέγανε . . .
- Κάπως έτσι αρχινάει το παραμύθι …
Ένας νεαρός καραβομαραγκός την αγάπησε, δεν του τη δώσανε, κι αυτός την έκλεψε …
Ανοίξανε σπιτικό, με χίλιες δυσκολίες και στερήσεις, αλλά με την αγάπη και τη σκληρή δουλειά προκόψανε, μεγαλώσανε δυο κόρες και δυο γιούς, κάνανε περιουσία, σκαρώσανε και ταξίδεψαν καΐκια ξύλινα κι ύστερα σιδερένια.
Η «Μαριώ η Καπετάνισσα» όπως κι όλες οι γυναίκες ναυτικών κράτησε το κουμάντο στο σπίτι, τα παιδιά, τα κτήματα, την τιμή κι υπόληψη στη μητριαρχική δομή της νησιώτικης οικογένειας σαν άντρας και γυναίκα μαζί.
Ο μεγάλος της ο γιος την «ανάστησε» με την πρώτη του κόρη . . . και πριν από 25 ακριβώς χρόνια, σαν τέτοιες μέρες του Οκτώβρη, βάφτισε το τελευταίο του σκαρί με τ’ όνομά της κι αγαντάρισε στο σούρσιμό του πάνω στα φαλάγγια στο δρόμο για τα νερά του λιμανιού …

Σε πείσμα των καιρών μας που θέλουνε
τα παραδοσιακά σκαριά ν’ αποτελούνε παρελθόν . . .
να ‘τηνε πάλι να γλιστράει σκίζοντας περήφανα τα νερά
διασχίζοντας κι όχι τσαλαπατώντας τα κύματα …
Τα ξύλινα σκάφη έχουνε ψυχή, κουβαλάνε μέσα τους
την έμπνευση, το μεράκι και τον ιδρώτα του τεχνίτη
και μια παράδοση αιώνων και χιλιετηρίδων . . .

Η βαρκούλα μου η «Μαριώ Λ.Μ. 352» . . .
συμπαραστάτης κι οδηγός στις αποδράσεις μου
απ’ τη σκληρή πραγματικότητα . . .

Το τελευταίο πλεούμενο που σκαρώθηκε στο ψαροχώρι μας, όπου άλλοτε έσφυζαν από ζωή οι ταρσανάδες κι αρματώνονταν και καθελκύονταν κάθε είδους πλεούμενα μικρά και μεγάλα κι αρμένιζαν σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της Μεσογείου . . . Οι παλιοί τεχνίτες του καρνάγιου ο ένας μετά τον άλλον μας εγκατέλειψαν . . . Ευτυχώς κι υπάρχουν άνθρωποι σαν το Μαστρο – Στέλιο που δίνουν ακόμα μια ανάσα ζωής στο τέλος μιας ολόκληρης εποχής . . .

29 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πολύ τρυφερή, γλυκιά ανάρτηση και συνάμα νοσταλγική...

ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΗ Η "ΜΑΡΙΩ"!!!
ΚΑΛΕΣ ΨΑΡΙΕΣ!!!
ΚΑΙ
καλές φωτογραφίσεις για να βλέπουμε κι' εμείς οι τσιμεντοστεριανοί....

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Giorgos Varvakis είπε...

Καλοτάξιδο το αρμενάκι σου φίλε.
Με μπουνάτσες και μποφόρια
ν' αρμενίζει η "Πανώρια"
(Η ΜΑΡΙΩ ΣΟΥ)

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Όμορφη! Χαρωπή & περήφανη βάρκα! Καλοτάξιδη κι από μένα & μαζί της καλοτάξιδος κι εσύ!

VAD είπε...

Ωρα καλή στην πρύμνη σας
κι αγέρας στα πανιά σας
και στου πελάγου τ'ανοιχτά
νάναι καλή η ψαριά σας!

marianaonice είπε...

Καλοτάξιδη η Μαριώ!!
Πολύ όμορφη ανάρτηση!

Ο άλλος είπε...

Τι μου θύμισες. Ο ταρσανάς που μύριζε αρμύρα, μίνιο και γράσο. Τα φαλάκια, ο εργάτης , εκείνο το "ε ωπ" μέχρι να ακουστεί ο πρώτος ήχος του νερού. Κι ύστερα το ταξείδι. Εκείνο το ταξείδι για το ταξείδι. Όποτε πάω στο νησί περνώ πάντα απ του Τάκη , του καραβομάστορα για ένα καφέ. Κι ένα λυγμό μέσα μου.

Καλοτάξειδι φίλε. Καλοτάξειδι

H.Constantinos είπε...

Δυστυχώς αλλάζουν οι καιροί, και μερικές φορές χάνεται και η ομορφιά μαζί... Η ομορφιά του ξύλου στην περίπτωση...

Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από την αναπαλαίωση, από το να ξαναδίνεις ζωή σε κάτι όμορφο, είναι κάτι που το έχω κάνει πολλές φορές, όχι σε πλεούμενα, αλλά παντού η αίσθηση είναι ίδια!

Καλά ταξίδια!

Πολύ ωραίο ποστ!!!

Kaveiros είπε...

Ζωντανή ιστορία...

issallos είπε...

ωραιο σκαρι η Μαριω σου..πλωρη λοξη να κοβει το κυμα λαγουδερα μεγαλη να φτανει στον μεσαιο παγκο
δυο σειρες σκαρμους....μοιαζει μικρασιατικο σκαρι...η Μυτηλινιο..
Μπραβο καλα εκανες και το μαστορεψες...να σιγονταρει τ'ονειρο....σου.....
Καλα ταξιδια....καλες ψαριες !!!

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Να την χαίρεσαι την Μαριώ σου, την αγαπημένη σου , που μπορεί μέσ στην αγκαλιά της να σε ταξιδεύει στου Αιγαίου τα νερά!!
Χαιρετίσματα απ την άλλη μεριά της Σάμου!!

Ανώνυμος είπε...

Καλές ψαριές λοιπόν!
Πολλά μπαρμπουνάκια να πιάνετε, που μας αρέσουν, και να τα τρώμε τηγανιτά με "παντζάρια", που είναι και η αγαπημένη μου σαλάτα!
Άγρυπνε, καλοτάξιδη η Μαριώ σου!

Αννα είπε...

Ωρα καλή στην πρύμη σου
και αέρα στα πανιά σου
και ούτε πουλί πετούμενο
να μη βρεθεί μπροστα σου...

Μονο ψαράκια, ετοιμα για φαγωμα!!!
Ομορφη ιστορία!!!

anepidoti είπε...

Μου θύμισες παλιές, γλυκές στιγμές και τον ατέλειωτο έρωταμε την θάλασσα...
γλυκές φιλικές καλημέρες
χαίρομαι να "συνομιλώ" με το μπλογκ σου.

Ερατώ είπε...

Τι ωραία βάρκα!

"συμπαραστάτης κι οδηγός στις αποδράσεις μου
απ’ τη σκληρή πραγματικότητα . . ."

Η καλύτερη παρέα!

Roadartist είπε...

Oμορφιά!!!
Παντα τετοια ;))

subir είπε...

Α ρε φίλε, μακάρι η απλότητα αυτών των ανθρώπων στο να βάζουν το μεράκι και την καρδιά τους σε ότι κάνουν, να γινόταν (όπως κάποτε) από όλους.Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα...Γαμώ την τρέλα μου μέσα!!!
Καλή εβδομάδα.Καλό δρόμο..

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

Είμαι στο γραείο και ...ζηλεύω με όλα τούτα... Αλλά, όπως γράφει και τελευταίος φίλος σου, το μεράκι μετράει που το έχουν απλοί και καλοί άνθρωποι. Καλές βαρκάδες. Δεν σου λέω "καλή ψαριά", γιατί οι ψαράδες το έχουν σε ...γουσιουζιά...
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com

akrat είπε...

ρε γμτ... πέρασαν πολλά χρόνια που έχω εγκαταλήψει οτιδήποτε αφορά την θάλασσα...
Πάντα όμως έχω στα ρουθούνια την αλμύρα ... στα χέρια την υφή της πρύμης... και στα μάτια το απέραντο γαλάζιο...
την βάρκα μην την παροπλήσεις ποτέ... είναι το αίμα σου...
και την σύζηγο και τα παιδιά πυξίδα...

Ανώνυμος είπε...

Αυτοί πρέπει να είναι και οι τεχνίτες που θα πάνε κατ'ευθείαν στον Παράδεισο. Και όχι για την καλή τους την ψυχή αλλά για το λειτούργημα που κάνουν δίνοντας την ψυχή τους σε κάτι πεθαμένο.

Καταπληκτικό κείμενο

Κούκος είπε...

Καλοτάξιδο το σκαρί και καλές ψαριές!
Εικόνες και κείμενο, όλα μια ομορφιά!

patsiouri είπε...

Kαλοτάξιδο ρε συ!

Με όνομα βαρύ σαν ιστορία...

Μπράβο.

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ είπε...

Tι όμορφα,αγνά και ανθρώπινα που ζείτε στα νησιά...
Καλοτάξιδη η Μαριώ αδερφέ!

. είπε...

'Εχεις έναν τρόπο καλέ μου 'Αγρυπνε να μας μεταφέρεις αυτή την απλή ομορφιά ανθρώπων, τόπων, αντικειμένων, καταστάσεων,που πραγματικά όταν σε διαβάζω νοιώθω μυρουδιές,ακούω ήχους,βλέπω εικόνες, νοιώθω συναισθήματα, σα να ζω τη κάθε στιγμή που περιγράφεις!
Χάρηκα τόσο πολύ με τη Μαριώ σα να επρόκειτο για δική μου βάρκα!
Καλοτάξιδη να είναι, αλλά καλές ψαριές δε λέω γιατί ο άντρα μου που είναι ψαράς(ερασιτέχνης φανατικός) μου λέει ότι δεν κάνει να δίνουμε τέτοια ευχή.
Τώρα εσύ σαν πιο ειδικός ξέρεις καλύτερα και πες μου και μένα να μάθω τι ισχύει τελικά και τι όχι για να του το μεταφέρω!

koptoraptou είπε...

Έχετε τον τρόπο σας να ταξιδεύετε τον άλλο, να τον καλμάρετε.
Να 'στε καλά και για το κείμενο και για τις ωραίες φωτογραφίες!

? είπε...

τι όμορφη ιστορία..
είδα κ λίγο από Καρ/σι και αναπώλησα..

Ιάκωβος είπε...

δεν μπορώ να βλέπω φωτογραφίες με θάλασσες και ήλιο... στο Ελσίνκι, έχει νυχτώσει απ' τις 4 και μισή,πίσσα σκοτάδι..
αχ...

αντε, Καλά Ταξίδια!

tzonakos είπε...

Καλοτάξιδη η Μαριώ, να σε ταξιδέψει όμορφα΄ εύχομαι !

Aegeotissa Yachts - A journey you 'll never forget είπε...

θαλασσες μπουνατσες να χεις
και ταξιδια σαν αυτά που ονειρευτικες...και μας ταξίδεψες
Αν και θαλασσινη , που δύσκολα με συγκινουν γραφόμενα, βρηκα το κειμενο σου απιστευτα ζεστό...
Να 'σαι καλα

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.