Πολλά ποιήματα είναι ποτάμιαΆλλα είναι χαμολούλουδα σε βραδινό κάμπο
Άλλα είναι σαν πέτρες που δε χτίζουν τίποτα.
Πολλοί στίχοι είναι σα στρατιώτες έτοιμοι για τη μάχη.
Άλλοι σα λιποτάχτες κρυμμένοι πίσω απ’ τα’ ανθισμένα δέντρα.
Άλλοι σαν άγνωστοι στρατιώτες που δεν έχουν πρόσωπο.
Πολλά ποιήματα φωνάζουν δυνατά χωρίς ν’ ακούγονται.
Άλλα σωπαίνουνε με σταυρωμένα χέρια.
Άλλα σταυρώνονται και μιλούν σταυρωμένα.
Πολλοί στίχοι είναι σαν εργαλεία.
Εργαλεία σκουριασμένα ριγμένα στο χώμα.
κι άλλα εργαλεία καινούργια που δουλεύουν το χώμα.
Πολλά ποιήματα είναι σαν όπλα –
όπλα πεταμένα στο χώμα
κι όπλα στραμμένα στην καρδιά του οχτρού.
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
Το νου σας, σύντροφοι ποιητές – ένας ποιητής
είναι ένας εργάτης στο πόστο του,
ένας στρατιώτης στη βάρδια του,
ένας υπεύθυνος αρχηγός μπροστά
στις δημοκρατικές στρατιές των στίχων του.
Σαν χτες 11 Νοέμβρη 1990 πέθανε στην Αθήνα και σαν αύριο ενταφιάστηκε στην πατρίδα του τη Μονεμβασιά ο Ποιητής του λαού, ο Αγωνιστής, ο Άνθρωπος - Γιάννης Ρίτσος …
Όπως έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση είχα την ανείπωτη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω παιδάκι κοντοπαντέλονο στο ιατρείο της Φαλίτσας του στο Μεσσαίο Καρλόβασι, τρέμοντας από συγκίνηση κι αγωνία καρφωμένος στην έκφρασή του να διαβάζει παιδικούς μου στίχους …Τα λόγια του, σοβαρά κι ανέκφραστα χάραξαν σημάδια ανεξίτηλα μέσα μου …
« Συνέχισε να γράφεις και να διαβάζεις … μα πάνω απ’ όλα … να παρατηρείς … και να σκέφτεσαι … »
Στην πόλη που αγάπησε, στην πόλη έζησε πολλά απ’ τα δημιουργικά του χρόνια, στην πόλη που έκανε οικογένεια, στην πόλη που γεννήθηκα - στο Καρλόβασι της Σάμου, φυλάκισαν την προτομή του σε κλειστό χώρο να μη μπορεί η ματιά του ν’ αγκαλιάζει τον ουρανό και τη θάλασσα – το μόνο πράγμα που φοβήθηκε στη ζωή του …
www.350.org"
27 σχόλια:
...Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά...
Το χρέος και η προσφορά του ποιητή
Υπέροχη η ανάρτησή σου και το μουσικό χαλί πραγματικά μ'έκανε κι ανατρίχιασα... Υποκλίνομαι στο μεγαλείο των πατέρων της λογοτεχνίας μας. Καλή σου μέρα!
..... δεν θέλω να λέω μπούρδες
είστε τυχερός...
Τι τυχη να τον γνωρισεις και μαλιστα να διαβασει στιχους σου!
Αν αυτοι ειναι οι στιχοι που εγραφες στα 14, φανταζομαι πως θα ειναι αυτοι που γραφεις σημερα!!!
"Όμορφα κι απλά"! Έτσι θα έπρεπε να είναι όλα τα μνημόσυνα των άξιων ανθρώπων!
Υπέροχο αφιέρωμα..
Στάθηκες τυχερός που τον γνώρισες..
Αθάνατος..
Τον Ρίτσο τον γνώρισα μέσα από τα ποιήματά του...Εχω επισκεφθεί και τον τάφο του. Τη γυναίκα του την κουβέντιαζε πολύ συχνά η γιαγιά μου, γιατί την επισκεπτόταν στο ιατρείο της τακτικά, όταν έμενε στο Καρλόβασι...Οσο για τα ποιήματα του Ρίτσου, αυτά δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ.
Τυχερέ....
Εγώ είχα γνωρίσει το Βρεττάκο μερικές μέρες πριν πεθάνει...
"Όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο"
Νάσαι καλά,
πολύ καλό αυτήν την άγρυπνη ώρα...
Το αγάπησα το νησί σου, είναι όμορφο.
Πήγα το Πάσχα.
( Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Λόγος σοβαρός..)
Πόσο τυχερός είσαι που γνώρισες αυτόν τον άνθρωπο. Κιακόμα, πόσο όμορφο ν΄ακούς να σου λέει τέτοια λόγια όταν ήσουν παιδάκι.
Τι έκανες,συνέχισες ;;
Μου αρέσει πολύ το "Αγριπνάτε".
Δυτυχώς σε πολλά κοιμόμαστε ακόμα...
Είσαι τυχερός!
Πιστεύω πως κάθε γνωριμία με τέτοιες μορφές σου αφήνει τα θετικά σημάδια, την αύρα αυτών των ανθρώπων και την κουβαλάς πάντα μέσα σου.
Ώστε τον "φυλάκισαν" σε κλειστό χώρο?
Ίσως προσθέσουν σίδερα και φρουρούς.. Δεν έχουν καταλάβει πως έχει ήδη δραπετεύσει.
Όπως το κυκλάμινο από του βράχου τη σχισμάδα.
Nα είσαι καλά φίλε.
Τιμή μας και χρέος μας να τον θυμόμαστε και να αναζητούμε τα έργα του.
Ευχαριστώ για την ευκαιρία να τον θυμηθώ.
"όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα..."
Πολύ ωραίο αφιέρωμα.Αξέχαστος ο μεγάλος ποιητής.Τι μοναδική τύχη να τον γνωρίσεις στα παιδικά σου χρόνια!
Σεβασμός.....
Υποκλίνομαι...
Τυχερός που πέρασα από εδώ και θυμήθηκα αυτήν την επέτειο..
Το τραγούδι που δίνεις εδώ συγκινεί, τα λόγια του ρίτσου περνάνε μέσα από δρόμους κοσμοπλημμυρισμένους και μας κάνει λίγο πιο ανθρώπινους απ'ότι πριν.. και το λίγο αυτό φουντώνει τα πιο δυνατά συναισθήματα. Χαιρετώ -και σε ζηλεύω που τον γνώρισες.
«Ότι έφυγε, ριζώνει εδώ, στην ίδια θέση, λυπημένο,
αμίλητο, όπως ένα μεγάλο βάζο του σπιτιού,
που πουλήθηκε κάποτε σε δύσκολες ώρες
και στη γωνιά της κάμαρας, εκεί που στέκονταν το βάζο,
απομένει το κενό πυκνωμένο στο ίδιο σχήμα του βάζου,
αμετάθετο, ν' αστράφτει διάφανο στην αντηλιά,
όταν ανοίγουν πότε-πότε τα παράθυρα
και μέσα στο ίδιο βάζο, που ‘χει αλλάξει την ουσία του
με ίδια κι ισόποσην ουσία απ' το κρύσταλλο του άδειου,
μένει και πάλι το ίδιο εκείνο κούφωμα,
λίγο πιο οδυνηρά ηχητικό μονάχα.
Πίσω απ' το βάζο διακρίνεται το χρώμα του τοίχου
πιο σκοτεινό, πιο βαθύ, πιο ονειροπόλο,
σα να ‘μεινε η σκιά του βάζου σχεδιασμένη σε μια σαρκοφάγο.
Kαι, κάποτε, τη νύχτα, σε μιαν ώρα σιωπηλή,
ή και τη μέρα, ανάμεσα στις ομιλίες,
ακούς βαθιά σου κάποιον ήχο οξύ, πικρό και πολυκύμαντο
σάμπως ένα αόρατο δάχτυλο να έκρουσε
κείνο το απόν, ευαίσθητο, κρυστάλλινο δοχείο.»
Γιάννης Ρίτσος «Το σχήμα της απουσίας»
σιωπη...μας εχει κατακλισει η σιωπη
οι μεγαλοι πνευματικοι μας ανθρωποι εχουν περασει στους αθανατους...και απομειναμε μονοι εμεις οι θνητοι....μες την σιωπη !!!
Μακαρι να ακουγονταν πιο συχνα ο Ριτσος...ο Ελυτης...ο Σεφερης...
ομως ακουω μονο ....σιωπη!!!!
ΥΓ: πολυ ωραιο το "αγριπνατε"
ΕΥΓΕ
Στο είπανε και οι υπόλοιποι και στο λέω και εγώ..είσαι τυχερός που τον γνώρισες..
Υπέροχο αφιέρωμα
Καλή Κυριακή
μεγάλος ο ρίτσος, πολλά ποιήματα του με ταξιδεύουν..
και η συμβουλή σωστή: να παρατηρείς και να σκέφτεσαι!
ωραίος!
χαιρετίσματα από Ελσίνκι!
Μεγάλος ο Ρίτσος !!
Ευτυχώς που εσύ συνέχισες να παρατηρείς, να σκέφτεσαι και να γράφεις, γιατί έχω γενικώς παρατηρήσει οτι γράφεις πολύ όμορφα!!
Χαιρετισμούς από την Κεντρική Σάμο!!
Ποιητης τρυφερος και διαχρονικος ο Ριτσος,εισαι τυχερος που ευτυχησες την παρουσια του!
Για το μπλογκακι σου ευχηθηκα ...κι ειπα κι εγω ...
φιλια πολλα
"Το ξέρω πως καθένας
μονάχος πορεύεται στον έρωτα,
μονάχος στη δόξα και στο θάνατο."(Από τη σονάτα του σεληνόφωτος)
Τυχερός που γνώρισες από κοντά έναν τέτοιο ποιητή.
Τι ωραίο ποστ! Από όποια μεριά και να το δεις, θαυμάσιο!
Πόσοι θυμηθήκαμε;
................
Ευχαριστούμε φίλε
Δημοσίευση σχολίου